اینستاگرام من _ بیابانگرد

در مثال ها گفتیم وقتی از یک مسلمان چه اهل تسنن ، یا اهل تشیع سوال میشود که پایه های اعتقادی تو چیست ؟ انتظار می رود پاسخ اش سه رکن اصلی این دین توحید نبوت و معاد باشد ، و ارکان فرعی آن قرآن ، سیره پیامبر باشد.
پس اگر در این میان پاسخ یک مسلمان این عبارت .. ،، فقط خدا ،، .. باشد یعنی یک جای کار اشکال دارد.
چرا ؟ !!!! به این دلیل که اعتقاد فقط به خدا ضرورتا نیاز به انتصاب به یک دین ندارد. پس پاسخ دهنده به هر دلیل از دادن جواب دقیق طفره رفته و مایل به پاسخ نیست. حالا چگونه و چرا چنین حالتی پیش می آید .

زندگی در حکومت های دینی در تمام طول تاریخ حیات بشر ، برای کسانی که دین مدار نبوده یا در گذر زمان به هر دلیل دین گریز شده اند ، همراه با فشار ، تهدید و در موارد بیشماری مرگ بوده است .
این داستان از بدو پیدایش جادوگران بدوی پیش از تاریخ تا به امروز یعنی قرن بیست و یکم صادق و قابل تحقیق است.
دگر اندیشان یا دل زدگان از ادیان ، آیین ها و نحله های مذهبی و غیره. وقتی به هر دلیل از انگاره های حاکم بر جامعه خودشان کناره می گیرند تحت فشار های همه جانبه ناچار خواهند شد یا  :
۱ - بر علیه آن نگرش شورش و قیام کنند.
۲ - تسلیم شوند و سکوت مطلق بر گزینند.
۳ - بشکلی محافظه کارانه یکی به نعل و یکی به میخ بزنند.

• در مورد اول طبیعتا حاکمان و متولیان دین ابتدا از در نصیحت و دلالت وارد شده و تلاش می کنند ، بدون سرو صدا او را خاموش کنند. در این مقطع روشهای تتمیعی و تهدیدی توامان بکار گرفته می شود . در صورت عدم کارایی این روشها ماجرا به تکفیر ، انکار و نهایتا ارتداد و حذف فیزیکی در قالب حکم شرعی می انجامد.
• در مورد دوم صاحب منصبان و رهبران آن نحله ، دچار هیچ زحمت و مشکلی نمی گردند. اما فرد علی الظاهر با قبول وضع موجود و انتخاب ساده ترین راه یعنی پذیرش و سازش به درون ریزی تناقضات روی آورده و تلاش می کند ، تا با فرافکنی عمل خویش را توجیه کند. این نوع انتخاب و رفتار عموما فرد را در دراز مدت ، بصورت کامل منزوی ، هیستیریک و نا متعادل خواهد ساخت .
• اما در مورد دسته سوم کمی ماجرا متفاوت است ، این دسته سیاستمدار تر ، محافظه کار تر از آن هستند که خود را گرفتار دستگاه حاکم یا دچار خود آزاری روحی کنند.
  پس دست به توجیه گری زده و بگونه ای که نه سیخ بسوزد و نه کباب عمل نموده و مفرهایی را برای گریز از تکفیر و مرگ از یک سوی و عدم ابتلا به مشکلات روحی ناشی از انکار معتقدات خود می یابند .
  
  بارز ترین شعار در مورد دسته سوم ، همین شعار معروف :
  .. ،، فقط خدا ،، .. است . بدین معنی که تمام زیر ساخت های آن دین چه الهی و چه غیر الهی در منظر و نگاه او فاقد اصالت ، وجاهت و صلاحیت است . و تنها آنچه برای او قابل پذیرش است . آن موجود غایی است :
  .. ،، فقط خداست ،، ..

گذشته از این سه دسته و گروه که بطور ضمنی معتقد بوجود مفهومی به نام خدا هستند.
دسته چهارمی هستند که اتفاقا تعدادشان از جمع تعداد هرسه گروه اول بیشتر است.
اینها اساسا از مفهومی بنام خدا هم عبور کرده اند و بوجود او نیز اعتقاد ندارند ، اما جرات و قدرت بیان آن را ندارند. پس به جهت تقیه از این عبارت استفاده می نمایند. زیرا اعتراف به این باور در حکومت های دینی مترادف با مرگ است.
برای مثال اگر کسی در قرون وسطی حتی به یک مورد از تثلیث پدر ، پسر ، روح القدس تشکیک می کرد ، دادگاه های انگیزاسیون بی تردید ، وی را به مرگ محکوم نموده و او را به سزای کفر گویی اش می رساندند.